twitter
    Find out what I'm doing, Follow Me :)

Thursday, July 16, 2009

Kelas Cancel.. Part 7, Ikhlas...

Jam sudah pun menunjukkan pukul 10.30 pagi. Tapi kelibat Edy dan Shiba masih tidak kelihatan.

Zoew: Eh, dah pukul berapa dah ni. Lambatnya mamat dua orang ni. Oi Toni, kau dah SMS ke budak Edy ngan Shiba tu? Diorang tau tak kita ada kelas hari ini. Entah-entah tidur lagi kat rumah.

Toni: Takpelah, kita masuk kelas dulu.

Edy: Zoew, Toni. Sabarlah.

Toni: Ha, tu diorang dah sampai dah tu. Dah, dah, jom masuk kelas.

Masa berlalu dengan pantas. Tidak terasa dua jam telah berlalu dan Mr. Lau membenarkan pelajar-pelajarnya pulang.

Mr. Lau: Baiklah, saya harap cuti hujung minggu ni awak dapat menyiapkan Assignment yang saya bagi semalam.

Tergopoh-gapah pelajar-pelajar keluar dari Dewan Kuliah 28. Tapi tidak bagi Toni. Toni sabar dan menunggu semua pelajar keluar, selepas itu barulah dia akan keluar. Tiba-tiba,

Suraya: Assalammualaikum Toni. Ermm, boleh tak kalau saya nak cakap sikit dengan awak. Sekejap je.

Toni: Ermm, yeke. Penting ke? Yelah, tak elok kalau kita berbual kat sini je. Apa kata kita pergi kat Cafe Tanjung tu.

Suraya: Ok.

Selepas memesan air, Suraya memulakan bicara,

Suraya: Ermm, Toni. Sebenarnya saya nak pinjam Handphone awak. Handphone saya rosaklah. Boleh tak kalau saya nak pinjam hanphone awak? Sebab saya tau awak ada dua handphone kan. Boleh tak?

Toni: Oh, pasal ni je rupanya. Boleh, boleh, boleh. Lagipun handphone saya yang satu lagi tu tak pakai pun. Yelah nanti esok saya bagi awak.

Suraya: Thanks Toni.

Ucapan terima kasih yang diiringi senyuman paling manis dilemparkan buat Toni menandakan betapa gembiranya hati Suraya. Suraya tidak menyangka Toni begitu baik.
Kalaulah...

...........................................

Keesokkan harinya Toni pun menyerahkan handphone yang dijanjikan.
Sebulan berlalu, dengan handphone yang dipinjam, Suraya sering mengirim SMS kepada Toni. Mungkin itu sebabnya Suraya beria benar ingin meminjam handphone Toni. Lebih-lebih lagi hanphone miliknya juga rosak.

Suatu petang, Suraya sedang bergegas ke Makmal Teknologi Kejuruteraan untuk menghadiri kelas. Sampai sahaja di kelas, dia menyedari handphone kepunyaan Toni yang dipinjam sebulan lalu, tiada dalam begnya. Tanpa berfikir panjang, dia mengambil keputusan membatalkan hajatnya untuk menghadiri kelas dan bertekad untuk mencari handphone Toni.

Suraya: Eh, mana pulak handphone Toni ni. Tadi aku ingat aku letak hanphone tu kat dalam beg ni. Alamak, macam mana ni. Tak kanlah hilang pulak. Ish, macam mana aku nak jawab dengan Toni nanti. Lagipun, aku dah baik dengan dia. Aku takut dia marah kat aku pulak. Macam manalah boleh hilang.

Otak Suraya ligat berfikir mengenai handphone Toni. Walaupun telah mencari di mana-mana, namun handphone itu tetap tak dapat ditemui. Setelah berputus asa, Suraya mengambil keputusan untuk memberitahu Toni tentang kejadian sebenar.

................................

Sedang asyik Toni membelek buku Matematik Kejuruteraan di perpustakaan, Suraya duduk di sebelah dan memberi salam,

Suraya: Assalammualaikum Toni. Penat saya cari awak, rupanya kat library.

Toni: Waalaikumsalam. Eh, Su. Laa, kenapa tak mesej je. Kan dah penat. Kesian kat awak.

Suraya: Ermm, tulah masalahnya. Sebenarnya handphone awak tu dah hilang. Penat saya cari merata-rata tapi tetap tak jumpa. Saya harap awak tak marah, kalau awak nak saya ganti, tak apa. Nanti bila pinjaman MARA dah masuk, saya ganti.

Toni: Haha. Laa, itu rupanya masalahnya. Tak apa lah Su. Benda nak jadi tetap akan jadi jugak. Tak ada benda yang kekal dalam dunia ni. Mesti akan Hilang jugak. Tak payahlah awak ganti. Saya tak kisah pun pasal handphone tu. Handphone tu handphone lama. Saya ikhlas bagi kat awak. Habis tu, handphone awak dah repair belum?

Suraya: Ermm, dah tanya kedai handphone. Tapi tuan kedai tu kata, handphone Su tu dah tak boleh nak repair. Dah teruk sangat rosaknya. Sori la Toni, saya tak sangka pulak handphone awak boleh hilang. Saya betul-betul tak sengaja.

Toni: Su, janganlah awak cakap macam tu. Saya tak kisah pun. Bagi saya, awak lagi penting dari handphone tu.

Suraya: Ha?

Muka Suraya tiba-tiba merah padam tersipu malu. Sama ada gurauan atau pun kebenaran hanya Toni yang tau. Tapi, hakikatnya Suraya sungguh terharu dengan keikhlasan Toni. Jarang sekali dia dapat bertemu dengan lelaki sebaik Toni. Kalau lelaki lain, mungkin sudah diminta diganti dengan handphone yang baru.

Toni: Ermm, Su. Kalau macam tu, awak tak ada handphone la sekarang ni.

Suraya: Tak ada la nampaknya.

Toni: Ok, kalau macam tu awak ambiklah hanphone saya ni. Pakailah, saya ada satu lagi.

Suraya: Ha? Eh, Toni. Saya tak naklah menyusahkan awak lagi. Handphone yang dulu tu pun dah hilang. Saya takut yang ini pun hilang jugak. Tak apalah Toni, terima kasihlah.

Toni: Laa, janganlah macam tu, saya langsung tak kisah. Ambiklah, kalau yang ni hilang jugak, saya belikan yang lain pulak. Saya ikhlas ni.

Suraya: Ermm, saya tak tau nak cakap apa. Saya rasa bersalah sangat kat awak. Dah lah hilangkan handphone awak, ni awak kene bagi handphone yang baru pulak.

Toni: Takpe .......................

Bersambung...
(Cerita ini adalah berasaskan sebuah Novel bertajuk "Kelas Kat Mane?")

2 comments:

Belley said...

baik sungguh toni...
sayangnya x cukup ikhlas..
kalu ikhlas bagila handphone baru je...

anyway cerita yang menarik...
x sabar tunggu perkambangan leman ngan taufik...
adakah leman disantau..
jeng3

akuzow said...

Aku rasa dia jual hp si toni tu, paztu dia ckp la hilang..
Dia tau si toni tu klu dgn pmpn mmg lemah... hahaha..
kesian toni dipergunakan...
yg x leh blah, hp yg mahal lak tu yg hilang...